والا پیامدار!
محمد!
گفتی که یک دیار هرگز به ظلم و جور نمی ماند بر پا و استوار
آنگاه تمثیل وار کشیدی عبای وحدت بر سر پاکان روزگار
در تنگ پر تبرک آن نازنین عبا
دیرینه ای محمد!
جا هست بیش و کم
آزاده را که تیغ کشیده است بر ستم !؟
(سیاوش کسرایی)